فی نهج البلاغه:
علی فرمود:
از هنگامیکه رسول خدا از شیر گرفته شد، خداوند بزرگترین فرشته از فرشتگان را همراه آنحضرت قرار داد که شب و روز راه مکارم و بهترین اخلاق را به آنحضرت نشان میداد.
من همیشه مانند کودکی که بدنبال مادر راه افتد از آنحضرت پیروی کرده و سایه به سایه ی او میرفتم .
هر روز از اخلاق خود چیزی برایم آشکار میساخت و مرا امر میکرد تا از او پیروی کنم.
در هر سال اوقاتی را در کوه "حرا" مجاور میشد و غیر از من کسی اورا نمیدید.
هنگامیکه وحی بر آن حضرت نازل شد ناله ی شیطان را شنیدم. عرض کردم: یا رسول الله، این ناله چیست؟
فرمود: این شیطان است که از پرستش شدن نا امید گردید.
(ای علی) آنچه من میشنوم تو میشنوی، و آنچه من میبینم تو میبینی جز آنکه پیامبر نیستی...
(نهج البلاغه 300 و 301)
سنن النبی صفحه 361
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر