حسين پسر عيد از اسحاق پسر ابراهيم از عبدالله پسر صباح از ابي بصير از ابي عبد الله صادق نقل كرد كه فرمود :
زماني كه روز قيامت فرا برسد ، خداوند خلق اولين و آخرين را، در يك سرزمين گرد هم آورد و يك تاريكي سخت همه را فرا مي گيرد و آنها به سوي پروردگار خود ناله ميكنند و مي گويند :
پروردگارا! اين تاريكي را از ما برطرف كن ! پس جمعي مي آيند ، در حالي كه نوري در برابر مي درخشد ، كه عرصه قيامت را روشن مي كند .
حاضران قيامت ميگويند : اينها پيامبران خدا هستند
. از طرف خداوند ندا ميرسد كه اينان پيامبر نيستند .
همه ميگويند : اينان فرشته اند،
از جانب خدا وند ندا ميرسد كه : اينان فرشته هم نيستند .
پس همه ميگويند : شهدا هستند ،
ندا ميرسد كه آيا خود آنها نمي پرسيد كه چه كساني هستند ؟
پس همگي مي پرسند : شما چه كسي هستيد؟
مي گويند ما علويه هستيم و ذريّه محمد، فرستاده خدا و اولاد علي ولي خدا هستيم، مائيم كه به كرامت خدا مخصوصيم و در آسايش و اطمينان هستيم .
از طرف خداوند به آنها ندا ميرسد كه : دوستان و شيعيان خود را شفاعت كنيد و آنها هر كس را كه بايد ، شفاعت ميكنند .
امالی شیخ صدوق، برگ 458
پانویس: افزودن دامنه تقدس به سیدها توسط شیخ صدوق
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر