محمد پسر عبدالله پسر جامع حمیری از پدرش از محمد پسر عبدالجبار از ابی احمد محمد پسر زیاد ازدی از ابان پسر عثمان احمر از ابان پسر تغلب از عکرمه از ابن عباس نقل کرد که گفت:
از امیرالمومنین علی پسر ابی طالب شنیدم که می فرمود:
طالبان علم ها سه گروهند، پس آن ها را با وصف ها و خواصشان بشناسید:
گروهی برای خودنمائی و جدل علم آموزی میکنند،
گروهی از روی گردن فرازی و به خویشتن بالیدن
و گروه سوم برای فهم و عمل.
کسی که از روی خودنمائی و جدل علم می آموزد، اگر ملاحظه اش کنید شخصی است آزاردهنده که با مردمان در مجلس ها مباحثه می کند، بیرونی افتاده دارد ولی درونش از تقوا خالی است، خداوند در این راه کمرش را بشکند و بینی اش را قطع کند!
کسی که از روی گردن فرازی علم می آموزد، بر همقطارانی مانند خود گردن فرازی می کند ولی بر توانگران فرومایه تواضع نشان می دهد، شیرینی علمش را می خورد ولی دین اش را نابود می کند، پس خدای دیده اش را نابینا کند و اثرش را از میان علما قطع کند.
اما صاحب فقه و عمل؛ او را در حالی می بینی که دلگیر و غمین است، در تاریکی شب برمی خیزد و زیر شب کلاهش خم شود، در حالی که کار می کند و از روی ترس از هر کسی می ترسد، جز برادران مورد وثوقش، پس خداوند به خاطر این کار، ارکان او را محکم می کند و در روز قیامت امان برایش عطا می کند.
امالی شیخ صدوق برگ 985
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر