یحیی از معاویه پسر عمار از ابی جعفر نقل میکند که فرمود:
زمانی که بندگان به خواب میروند، روحشان به آسمان میرود و هر آن چه را که روح در آسمان بیند، آن حق است و آنچه را در هوا، بیند بیهوده میباشد.
آگاه باشید که ارواح لشگری گسیل شده میباشند که آن گروه که همدیگر را میشناسند، با هم الفتی پیدا میکنند و آن گروهی که با هم نا آشنا هستند،
مختلف میگردند، روح زمانی که در آسمان است، از دو حال خارج نیستند، یا آشنایی پیدا میکند، یا بغض نشان میدهد، زمانی که در آسمان با هم آشنا شدند، در زمین هم آشنا میگردند، زمانی هم که در آسمان با هم برد میشوند، در زمین نیز بغض نشان میدهند.
امالی شیخ صدوق، برگ 233
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر