رهاورد تازيان که گفته ميشود وحی منزل الهی است.
پيش از آغاز سخن درباره اسلام وشيعه گری که با خرد و انديشه پيوندی ندارد و ارمغانش تازينامه٬ بندگی٬ بردگی٬ غلامی٬ کنيزی و داستان سرايي است. بايد يادآوری کنيم که تازينامه نياز مبرمی به بازنگری و بررسی پژوهشگرانه از سوی گروهی درستی ياب دارد تا بدور از هر گونه پی ورزی دينی درون مايه آن بررسی و با خرد سنجیده شود و برای داوری به آگاهی همگان برسد.
بگونه ای که در پايان گفتار خواهد آمد دين اسلام و مذهب شيعه ۱۲ امامی بکسی حتی دانشمندان خود این پروانه را نداده و نميدهد که نوشتارهای آمده در اين دفتر را با ديد خرد بنگرند و بررسی و داوری کنند.
باور دين داران اين است که چون تازينامه٬ کلامی است آسمانی نيازی به بررسی ندارد و باید چشم و گوش بسته آنچه در او آمده است را پذيرفت و به کار بست. در حاليکه بيشترين آيه های آمده در آن آنچنان پيش پا افتاده و بی ارزش و سبکسرانه ميباشند که چنان گفتاری را از ساده انيش ترین کسان نميتوان چشمداشت٬ تا چه رسد به اللهی که خود ميگوید٬ من آفريننده جهان هستی هستم.
برای نمونه نگاهی بر اين دو سوره بيفکنيد٬ اولی نفرين الله به ابولهب است که در سوره ۱۱۱ ٬ آيه يکم٬ چنين ميگويد: تبت يداابی لهب و تب. يعنی بريده باد دو دستش که برای رسول من سنگ مي افکند.
سوره دوم٬ داستان موسی و معجزه او با کشتن گاوی بيگناه است در سوره ۲ ( الماده گوساله(بقره))٬ از آیه ۶۶ به بعد چنين آمده است:
.... و بیاد آوريد وقتی را که موسی به قوم خود فرمود که به امر خدا گاوی را ذبح کنيد. قوم گفتند ما را به تمسخر گرفته ای(کشتن گاو با يافتن قاتل چه تناسب دارد) موسی گفت پناه ميبرم به خدا از آنکه سخن به افسوس و تمسخر گويم که اين کار مردم نادان است(۶۷) قوم موسی گفتند از خداوند بخواه خصوصيت و چکونگی گاو را معين فرمايد. موسی گفت٬ خدا ميفرمايد گاوی باشد نه پير از کار افتاده و نه جوان کار نکرده بلکه ميانه اين دو حال باشد. حال که معين شد آنچه ماموريد انجام دهيد(۶۸) باز قوم موسی گفتند از خدا بخواه که رنگ آن گاو را نيز معين فرمايد. موسی جواب داد خدا ميفرمايد گاو زرد زرين باشد که رنگ آن بينندگان را فرح بخش است(۶۹) باز گفتند از خدا بخواه چگونگی آن گاو را کاملا برای ما روشن گرداند که هنوز بر ما مشتبه است
چون رفع اشتباه ما شود البته (اطاعت کرده) و بخواست خدا را هدايت پيش گيريم(۷۰) موسی گفت خدا ميفرمايد آن گاو همان قدر به کار رام نباشد که به زمين شيار کند و آب به کشتزار دهد و هم بی عيب و يکرنگ باشد. قوم گفتند اکنون حقيقت را روشن ساختی و گاوی بدان اوصاف کشتند. ليکن نزديک بود باز در اين امر نافرمانی کنند(۷۱) بیاد آوريد وقتی که نفسی را کشتید و يکديگر را در موضوع آن متهم کرده و نزاع برانگيختيد و خداوند رازی را که پنهان ميداشتيد آشکار فرمود(۷۲) پس دستور داديم که پاره ای از اعضای آن گاو را بر بدن کشته زنيد تا ببينيد که اين گونه خداوند مردگان را زنده خواهد کرد.
اين هم داستان دوم تازينامه که باور نداريم درباره پوچ بودن آن نياز به گفتاری باشد.
در اين کلام الله نه تنها کوچکترين رهنمودی در راه نيکبختی و شادزيوی٬ دانش٬ خرد و کار و کوشش به چشم نميخورد که اين گونه داستانهای بی پايه و مايه و همه راههای پستی پذيری و چگونگی بندگی٬ بردگی٬ غلامی٬ کنيزی و زير پا نهادن همه آزاديها نمايانده شده است.
بر باور سازمان پاسداران فرهنگ ايران٬ رهايي از اين دام دهشتناک آسمانی که ۱۴۰۰ سال است بختک وار بر مردم ما سايه افکنده و همه آزادی ها را به نام دستور الهی از کف مردم ايران ربوده و به روان پرستی مردگان تازی و خودآزاری کشانيده٬ تنها و تنها نبرد فرهنگی آگاهانه است که ميتواند يکبار و برای هميشه اين پديده شوم واپسگرايي و خردزدايي را به زانو درآورد و بند از دست و پا و مغز و زبان و انديشه مردم با فرهنگ ايران بردارد و دگر باره ايران و ايرانی را به جايگاه والای از دست داده خود برساند.
بهترين و کاراترين نبرد فرهنگی همانا خواندن تازينامه ترجمه به فارسی و دريافت نادرستيهای آن و رسانيدن بگوش ديگران است. تا همگان دريابند که اين تازينامه٬ يک بلای آسمانی و دشمن آزادی و آزادانديشی و شادی و شادمانی است.
بايد اين درستی را بپذيريم که بيشتر مردم ما آنچنان که شايد و بايد از درون مايه اين دفتر ميان تهی که پايه و اساس دين اسلام است٬ و شيعه گری نيز خود را وابسته بدان نموده٬ کوچکترين آگاهی ندارند. زيرا نمايندگان الله در روی زمين به آنها آموخته اند که کتابی است مقدس و آسمانی.
به همين فرنود هم هست که به جای خواندن به فارسی و دريافت نادرستيهای آمده در آن و روی برگردانيدن از آن٬ ناآگاهانه آنرا به زبان تازيان برای آمرزش روان مردگان خود ميخوانند٬ که که اگر مردگان معنی واژه های خوانده شده به زبان عربی را دريابند٬ کفن ها را بردوش ميکشند و گورستان را ترک ميکنند.
ناآگاهانه تر اينکه به فرازهای زشت و ناپسندی چون ... احصنت فرج ها و فروج ها..... و يا پای بريده شتر صالح که بخشی از کلام الله است سوگند ياد ميکنيم که اگر معنی فارسی آنها را دريابيم بی چون و چرا بخود سرزنش خواهيم کرد. در اين باره بگاه خود جداگانه سخن خواهيم گفت.
پاکدلانه بايد بپذيريم که آگاهی بيشتر ايرانيان از اسلام و تازينامه و شيعه گری بيش از آن نيست که در پای منبر روضه خوانها شنيده و يا در دوران خردسالی مادر بزرگها شنيده های خود را به آنان آموخته اند که آنهم از بيراهه ای آغاز گرديده و در بيراهه ديگری پايان پذيرفته است.
اين را هم از ياد نبريم که گناه گمراه ماندن ما بگردن آن گروه از دانشمندان و نويسندگان و سرايندگانی نيز است که دانسته يا ندانسته در آغاز گفتار و نوشتار و سرايندگی خود به جای روشنگری٬ بر ستايش از اين آيين واپسگرا و سرا پا اهريمنی و پايه گذاران تازشگر آن پرداخته و بيش از پيش مردم را در گمراهی نگاه داشته اند. ستوده اند آنچه را که ناستودنی بوده است.
در حاليکه بيابانگردان تازی پس از شنيدن درون مايه تازينامه از زبان محمد از بکاربستن آن سرباز زدند و در همان زمان٬ او را ديوانه و جادوگر پنداشتند: سوره ۳۴(البسا) آيه های ۶ ٬ ۷ و سوره ۴۴(الدخان) آيه ۱۳ و دهها آيه ديگر.
بدانگونه رد کردن بيابانگردان تازی و بدينگونه پذيرفتن دانشمندنمايان ما که در سده بيستم هم بسياری از آنان فرتور کشتار گر بزرگ زمان آيت الله سيد روح الله خمينی را در ماه ديدند٬ نشان ميدهد که اينگروه از دانشمندنمايان ما در زمان تسخير فضا هم به اندازه بيابانگردان ۱۴۰۰ سال پیش از اين عربستان خرد و انديشه نداشتند و ندارند که از اين ديدگاه گناه شان نابخشودنی است.
همزمان با اين گونه دانشمندنمايان و سرايندگان ناآگاه٬ آخوندهای تازی پرست نيز ماهرانه آيين ناپاک خود را٬ پاک و منزه و خردمندانه غلمداد نمودند و بر همگان آموختند که ماست سياه است و قير سفيد. بدين سان ۱۴۰۰ سال است که در بند مانده ايم و هنوز هم بدرستی نميدانيم کدامش سياه و کدامش سفيد است.
اگر بخواهيم بی ترس از تکفير و يا کشته شدن بدست آيت الله های پاسدار نافرهنگ تازيان٬ از اين بند رهايي يابيم٬ همانگونه که يادآور شد٬ برای آگاهی و روشنگری بايد تازينامه ترجمه به فارسی مهدی الهی قمشه ای را که در زمان فرمداری بزرگ کشتارگران٬ آيت الله خمينی زير شماره / ۲۶ بتاريخ ۱۳۶۷/۳/۳۱ بگواهی وزارت ارشاد اسلامی رسيده است را بخوانيم که جای کوچکترين واخواهی درباره درستی ترجمه آن بر جای نمی ماند.
با خواندن اين کلام الله نه تنها خود همه نادرستيهای آمده در آن را درمي يابيم٬ که ميتوانيم با دلگرمی هر چه بيشتر ديگران را نيز آگاه کنيم٬ تا همگان دريابند که در اين تبل ميان تهی بلندآواز آسمانی٬ جز گردنه بندی٬ جنگ٬ ننگ٬ رنج٬ دروغ٬ راهزنی٬ کشتار٬ تاراج٬ بردگی٬ بندگی٬ غلامی٬ کنيزی٬ گمراهی و به بند کشيدن زنان همسردار و بی همسر زير نام ... ملکی متصرفی مالک... و بخشيدن زنان مومنه بی قيد و شرط و مهر خود را به رسول الله و زير پا نهادن همه آزادی های اوليه و ستايش از افسانه های کهن سراپا دروغ تازيان و يهود چيز ديگری نيست.
الله آمده در اين تازينامه تا آن اندازه نا آگاه است که به جز سرزمين تازيان و يهود با هيچ سرزمينی ديگری آشنايي ندارد. الله آمده در کلام الله جز با نام تازيان و يهود با نام ديگری در ديگر کشورهای جهان آشنايي ندارد. از الله آمده در تازينامه جز فروزه زشتی و اهريمنی چيز ديگری نميتوان يافت. و همه فروزه های چندش آور قهار و جبار و مکار را خود برای خويشتن یرگزيده است.
چنين اللهی را جز در انديشه يک مرد ماليخوليايي نميتوان يافت. بی هيچگونه دو دلی اگر روزی به چنين خدايي دسترسی پيدا شود بايد بيدرنگ دستگيرش کرد و به تيمارستانش سپرد.
اللهی که ميگويد که همه جهان هستی را او آفريده و مالک همه زمين و آسمانها و هر چه در آنهاست. از غلمرو ملکی خود در شمال و جنوب آگاهی ندارد و املاک او تنها شرقی و غربی است. سوره ۷۰ (المعارج) آيه ۳۹ و سوره ۷۳ (المزمل) آيه ۸ و دهها آیه ديگر.
اين الله در سوره ۸۰ (عبس) آيه های ۲۹ و ۳۱ و سوره ۸۸ (النبا) آيه ۶ ميگويد:
زمين را گستردم و کوهها را عماد بر آن کردم تا نگهبان زمين باشد.
يعنی ميخکوب کردم تا تکان نخورد. ولی در سوره ۵۵ (الرحمان) آيه ۴ و سوره ۳۸ (ص) آيه ۳۳ ميگويد خورشيد به فرمان من به گردش است. که اين گفتار الله نشان دهنده ناآگاهی او از گردش زمين بدور خود و به دور خورشيد است که امروز هر کودک دبستانی آنرا بهتر از الله ميداند.
و دهها نوشتار ناآگاهانه ديگر که اگر سوره به سوره و آيه به آيه بررسی و داوری گردد نه تنها آبرويي برای چنين خدايي ناآگاه بر جای نمي ماند که آبروی جبرييل و روسول الله اش نيز بر باد ميرود.
با چنين پيشينه سياه الله و رسول اش باور پذير خواهد بود با اندکی روشنگری بی آنکه جنگی دربگيرد و يا خونی بر زمين بريزد بساط اسلامی و خودکامگی الله از روی زمين و بساط خون و آتش و تروريست پروری جمهوری اسلامی از ايران يکباره رخت برخواهد بست و مردم زير ستم الله در سراسر جهان برای هميشه روی آزادی و آرامش و نيکبختی را خواهند ديد.
تاريخ گواه است که با نبرد با دشمن همواره پيروزی در نبرد فرهنگی بوده است بويژه امروز مردم ايران از نزديک هم اسلام را آزمايش کرده و هم آخوند را شناخته اند که ۱۴۰۰ سال است با سرمايه مردم ایران پرچمداری تازی پرستی بوده و دشمن سوگند خورده تاریخ فرهنگ ايران و ايرانی و نياکان ما ميباشد. نه تنها در درازای زمان يادی از نيک نامترين نياکان ما نکرده اند که در هر زمان بدست آمده دشنام هم داده اند و ميدهند.
پس از بررسی تازينامه است که درمي يابيم آيا براستی در اين آيين برگردن نهاده شده بر نياکان ما در پی يک شکست نظامی روی داده است٬ نسيمي از آزادی و آزادمنشی وجود دارد که چون ايرانيان آنرا در نمی يابند بدان گردن نمی نهند و يا بدرستی آنچنان نا باور بدور از خرد ميباشد که پذيرفتن برای آنان مايه ننگ و سرافکندگی است.
همانگونه که در سخنان پيش و همچنين در اين سخنان يادآور شديم و ناگريز به بازگو کردن دوباره هستيم٬ الله آمده در تازينامه خدايي است ناآگاه٬ يکه تاز٬ خون ريز٬ شکنجه گر و ظالم. مهمتر از همه دروغگو که بخشی از آن را در اين گفتار شنيديد و يا خواهید شنيد.
با روشنی و بدور از هر گونه دودلی درمی يابيد که او ميگويد چون جهان هستی و آنچه در اوست را من آفريده ام باید همگان بی چون چرا مرا پرستش کنند و دستورات رسولم محمد را نيز بکار ببندند. تنها و تنها بايد از من بترسيد٬ سوره ۶ (النحل) آيه ۱ ٬ سوره ۳ (آل عمران) آيه ۱۷۴ و و و وگرنه سرو کارشان با شکنجه گاه دهشتناک و دوزخ خواهد بود. دوزخی که از شنيدن نامش موی بر اندام راست ميشود. سرنگون کردن در درون شراره های سرکش آتش هميشه فروزان٬ سوختن و خاکستر شدن و دوباره و چندباره زنده شدن و سوختن٬ نوشيدن خونابه و چرک بدن دوزخيان٬ برتن کردن پوشاک آتشين از مس گداخته و و و که چنين شکنجه گريهايي جز از ديوانگان زنجيری از کسی انتظار نميرود. کيفر دهشتناکی که تنها برای سرپيچی از بندگی و بردگی و گزيدن راه آزادی در نظر گرفته شده آنچنان سهمگين است که باورپذير نيست. سوره ۴۰ (المومن) آيه های ۷۰ تا ۷۲. سوره ۴۴ (الدخان) آيه های ۴۲ تا ۴۹. سوره ۵۵ (الرحمان) آيه های ۳۴ تا ۴۹.
همين الله شکنجه گر ميگويد اگر سربزير و گوش به فرمان من باشيدو تنها مرا سجده کنيد شما را به عشرتکده ای بنام بهشت خواهم فرستاد که خوابش را هم نديده ايد. عشرتکده ای که همه ابزار شکم و زير شکم در آن برای شما آماده گرديده است.
در جويبارهايش شير و عسل جاری است. شراب ناب سر بمهر عالم بالا که مزه ای چون کافور و زنجبيل دارد. خوراکيهای خوشمزه از گوشت تيهو و دراج٬ زنان جوان هميشه باکره٬ دختران زيبای سيه چشم با غنج و ناز٬ بالاتر از همه پسر بچه گانی چون لولو مکنون و و و و همه و همه برای آسايش و همخوابگی دلخواه مومنين آماده است.
شگفتا سرپرستی و پذيرفتن بدنامی چنين خانه ای هم ناباور و هم در خور خدای خردی نيست که در انديشه خرد ورزان است. ولی شوربختانه الله آمده در تازينامه در سوره های بيشمار خود اعتراف در گشودن و اداره چنين بدنام خانه ای کرده است. سوره ۵۵(الرحمان) آيه های ۴۷ تا ۷۴ ٬ سوره ۵۶ (الواقعه) آيه های ۱۴ تا ۳۸. سوره ۷۶ (الدهر) آيه های ۱۱ تا ۲۱ و و و
پرسش اين است که آيا در چنين بهشتی نيکو کاران و فرهيختگان و دانشمندان هم جايي دارند؟ پاسخ روشن است. هرگز. چقدر هم خوب. زيرا اين بهشت با اين ويژگی ها تنها جای کسانی است که چشم بسته دستورات الله را در پذيرش از بندگی و بردگی بکار بسته اند. همانگونه که شکنجه گاه الله(دوزخ) هم جای تبهکاران نيست و تنها جای کسانی است که از فرمانهای نابخردانه الله در زير پا نهادن آزادی سر باز زده به غلامی و کنيزی تن نداده اند.
الله برای بزهکاران و کشتارگران در اين جهان کيفری بنام قانون قصاص پيش بينی نموده است که مرد آزاد در برابر مرد آزاد و بنده در مقابل بنده و زن در مقابل زن قصاص شود. به اين آيه ها آمده در تازينامه ديدی بيفکنيد : ...ای اهل ايمان برای شما حکم قصاص کشتگان چنين معيين گشت٬ که مرد آزاد را در مقابل مرد آزاد و بنده را بجای بنده و زن را به زن قصاص کنيد.....
که درون مايه تازينامه چنين است .... يا ايهاالذين آمنو کتب عليکم القصاص فی القتلی٬ الحر با الحر٬و العبد با العبد٬ و الاثی با الاثی... سوره ۲ (الماده گوساله(بقره)) آيه ۱۷۷.
اين الله برابر آيه ۴۴ از سوره ۵ (المائده) ميگوید در تورات بر بنی اسرائل حکم کرديم که نفس قصاص کنند. چشم را به مقابل چشم٬ و بينی را به بينی و گوش را به گوش و دندان را به دندان و هر زخمی را قصاص خواهد بود. از ديد اين الله بنده پرور اگر مرد آزادی بنده يا غلامی و يا زنی را کشت قصاص نخواهد شد. زيرا کيفری تعيين نکرده است. همچنين است درباره کسانيکه يک چشم دارند اگر چشم دو يا چند نفر را کور کردند و يا کسی بينی و يا گوش چند نفر را ببرد و يا بي دندانی دندان چند نفر را بشکند٬ از سوی الله کيفری پيش بينی نشده است. با اين همه نارسايها ای کاش اللهی که چنین سفت و سختی را بر فرمانبرداران خود ارزانی داشته است خود چنین بر آن پای بند می بود و بکار می بست. براينکه دريابييم الله خود دستوراتش را بکار نمی بندد و زير پا ميگذارد بسراغ يکی از دهها داستان های آمده در تازينامه ميرويم که در پيوند با زخمی کردن يک پای شتر صالح پيغمبر است.
در اين داستان از شتری بنام آيت الله ناقه صالح نام برده شده است. الله برای گناه زخمی کردن يک پای شتر بجای اينکه دستور دهد يک پای زخم زننده و يا يک پای شتر او را زخمی کنند٬ خشمگين گرديده و همه قوم ثمود را به ديار نيستی فرستاده است. چون کلمه آيت الله شتر به ميان آمد برای اينکه با آيت الله های سردمدار جمهوری اسلامی اشتباه نشود ناگريز درون مايه عربی آنرا نيز آوردم که چنين است .... هذه ناقه الله لکم آيته.....
بنابر آنچه که در شش سوره و ۴۸ آيه تازينامه برميايد نابودی قوم صالح و پی کردن آيت الله شتر صالح که برویهم يک داستان است در هر سوره بگونه ای آورده شده که با سوره ديگر برابری ندارد و آشکارا نشان دهنده نادرستی و دروغ بودن داستان است.
۱- برابر سوره ۷ (العراف) آيه های ۷۲ تا ۷۹ و سوره ۱۱ (هود) آيه های ۶۰ تا ۷۶ چنين آمده است. چون آيت الله شتر صالح در علفزار خدا چرا ميکرد. قوم صالح يک پايش را پی کردند. به کيفر اين گناه الله شب هنگام با فرستادن زلزله همه آن قوم را کشت و شهرشان را ويران کرد.
۲- برابر سوره ۲۷ (النمل) آيه های ۴۴ تا ۵۲ آمده چون قوم صالح از فرمانش سرپيچی کردند و او را به نبوت نپذيرفتند و اراده کشتن وی را داشتند شب هنگام الله پيشدستی کرد و با فرستادن زلزله همه را به خاک و خون کشيد.
در اين سوره کوچکترين اشاره ای به داستان آيت الله شتر و چرای در علفزار و پی کردن آن نشده است. اين نشان ميدهد که اگر خود داستان درست باشد پس يکی از اين دو سوره وحی منزل نادرست می باشد. زيرا اگر قوم صالح بار اول برای پی کردن شتر با سنگباران نابود شدند ديگر قومی زنده نمانده بود تا پيامبری او را نپذيرد.
۳- برابر سوره ۲۶ (العشرا) آيه های ۱۴۰ تا ۱۵۸ ميگويد چون صالح ادعای نبوت کرد قوم صالح به او گفتند که گويا ترا سحر کرده اند که چنين ميگويي. و به او گفتند که تو هم مثل ما بشری٬ اگر درست ميگويي معجزه ای بياور. صالح گفت اين شتر معجزه من است و من مقرر ميکنم که آب نهر را روزی شما بنوشيد و روزی شتر من. قوم صالح دچار کم آبی بودند و شتر را که از آب نهر آنها می نوشيد را پی کردند. و پس از آن الله قوم صالح را به عذاب موعود گرفتار کرد٬ که حرفی از زلزله و يا سنگهای آسمانی در کار نيست.
در اين سوره می بينيم از داستان علفزار ياد نمی کند و برای نوشيدن از آب نهر است که شتر را پی ميکنند و خبری هم از نقشه قتل صالح در کار نيست ولی به هر حال نابود ميشوند در حاليکه قبلا دو بار و با دو بهانه ديگر قوم ثمود نابود شده و ديگر زنده نبودند.
۴- سوره ۵۴ (قمر) آيه های ۲۲ تا ۳۲ الله مي گويد آب چشمه به دستور خود الله تقسيم شده که يک روز تنها برای آشاميدن شتر و يک روز برای همه مردم يک روستا. چون قوم صالح سرپيچی کرده و شتر را پي کرد ه اند به کيفر اين گناه شبانگاه به نابودی کشيده شدند.
اين بار هم داستان دگرگون شده و به جای آب نهر٬ آب چشمه به ميان آمده که نيک ميدانيم که آب نهر هميشه جاری و روان است که با نوشيدن يک شتر کم نمی شود. ولی چشمه چون از زمين ميجوشد چه بسا کم آب باشد که با آب نهر دوگانگی دارد بی هيچ دودلی این هم دروغ است.
۵- در سوره ۹۱ (شمس) آيه های ۱۰ تا ۱۵ ميگويد چون آب آشاميدنی برای مردم و شتر بس نبود و مردم پای شتر را بريدند و مورد خشم الله قرار گرفتند و همه با زنان و کودکان بديار نيستی فرستاده شدند. مي بينيم درباره يک داستان که در پنج سوره آمده چهار بار دگرگون شده و هر بار چيز ديگری به میان آمده نشان دهنده آن است که لوح محفوظ الله هم کهنه و سر و تهی ندارد. اگر چشمان خود را ببنديم و اين داستان دروغ آمده در تازينامه را نديده و درست بدانيم آنگاه برای دشواری بزرگتری پيش می آورد که آبرويش را يکسره بر باد خواهد داد. زيرا توانايي٬ دانايي و آگاهی و دادگری الله همه زير پرسش ميرود که چگونه نتواسته آب چشمه ای کم آب را تا آن اندازه زياد کند که هم شتر بنوشد و هم مردم تا دست به چنين کشتار فجيعی نزند؟
چرا یک داستان برای چندین بار یه محمد وحی شده است؟ آیا وحی يکبار آن کافی نبوده؟ آیا الله دچار فراموشی شده که اين داستان بی سر و ته را چندين بار به صورتهای مختلف به محمد وحی کرده است؟ و يا به اين تازينامه که امروز در دست ماست اعتباری نيست و به جز اين داستان باید محتوی اشتباهات ديگری هم باشد؟
الله نادان و نا آگاه و بيخرد شناخته ميشود که به هنگام تقسيم آب ميان يک روستا با يک شتر٬ همه مردم را با يک شتر برابر کرد و درنيافت که مردم دچار کم آبی ميشوند و خواه و ناخواه بلايي بر سر شتر مي آورند. بيدادگر شناخته ميشود که قانون قصاص خود را زير پا ميگذارد و در برابر زخم درمان پذير پای يک شتر خشمگينانه ريز و درشت يک روستا را کشته مي کشد.
پرسش از اين الله که نامش ارحمان الرحيم نيز هست اينست.
شما که در برابر زخم قابل درمان پای شتر اين چنين خشمگين شدی و خروشيدی و قومی تشنه لب را با سعبانه ترین گونه خود کشتی٬ پس چرا زمانی که ابن ملجم مرادی با شمشیر زهرآلود خود بر کله امام علی٬ امام اولت کوبيد و مغزش را پريشان کرد٬ چنان سکوت کردی که گويي رويدادی روی نداده است؟
از علی که بگذريم چرا درباره امام سومت٬ امام حسين و فرزندانش در صحرای کربلا که آنچنان به خواری کشته شدند٬ سرهايشان بريده شد٬ خيمه ها را به آتش کشيدند٬ زنان و دخترانشان را به کنيزی گرفتند و به اسارت بردند٬ سرهای بريده را بر نيزه کردند و دو دست ابوالفضل٬ پسر امام علی را بريدند٬ چرا همچنان خاموش ماندی؟
آيا خون پای آیت الله شتر صالح خيلی رنگين تر از خون امامان و امام زادگانت بود؟ درستی اينست که باور ندارم خودت هم بدانی چرا٬ از حجرالاسود چه پرسشی؟
آيا اين وقايع را هم نمی توانستی به حکم آزمايش آن قوم تلقی کنی و آن کسانی را که از تو روی برگردانده بودند نابود کنی؟
اللهی که مدعی است که جهان هستی من آفريده ام ولی از گردش خورشيد و زمين ناآگاه است و تازينامهش مالامال از اين گونه داستان های ابله پروری است چه پرسش و چه چشمداشت ديگری ميتوان داشت. جز همان چيزهايي را که بنام وحی منزل بخورد مشتی گمراه داده و ۱۴۰۰ سال است که در بيابان های عربستان سرگردان کرده است و اين گونه بلاهای آسمانی را بر سر مردم فرود آورده و هرگز هم صدايش بسود ستمديدگان بر نخاسته و بر نخواهد خاست.
اين ما هستيم که بايد بدور از از هر گونه پی ورزی دينی تازی پرستی٬ تازينامه را برای آگاهی خود بخوانیم نه برای آمزرش روان مردگان و نه سوگند تا آگاهانه بتوانيم از بلای آسمانی رسيده از سوی الله رهايي يابيم و گرنه ملا و آيت الله پشه و مگسی های نشسته بر روی زباله هستند. بايد زباله را روبيد تا از گزند پشه و مگس در آمان بود.
آله دال فک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر