ص125
نادرشاه و روحانیت شیعه(1748-1736)
نادر شاه از قبیله افشار بود که قزلباشان مرید صفویه بودند.
نادر سواد چندانی نداشت ولی ادیان مختلف جهان را بررسی کرده بود. نادر به یک دین اعتقاد نداشت.وی می خواست دینی در ایران بوجود آورد که مسیحیان و یهودیان و زرتشتی ها وسنی ها و شیعیان را متحد سازد و به نوعی نیز از جنگ با عثمانی های سنی دوری کند.
او خواستار بی قدرت کردن ملایان شیعه بود و می خواست بجای شیعه 12 امامی ، مذهبی دیگر بیاورد. گفته شده او حتی به فکر سنی کردن مردم ایران افتاد و فرمان داده بود شیعیان سنی شوند.
دین واحد و غیر شیعی از دو جهت برای نادر مهم بود:
1. جنگ و اختلاف با همسایگان سنی برطرف شده [شیعه یک مذهب ضد سنی است که به مقدسات سنیان فحاشی می کند]
2. جمعی از مردم ایران به صفوی ها به علت سید بودن صفویه (سید بودن صفوی ها جعلی است) اعتقاد شدید داشتند و خواستار حکومت فرزندان صفوی بودند.
در نتیجه شاه می خواست :
1. خاندان صفوی را ریشه کن کند
2. مذهب شیعه 12 امامی را از رسمیت اندازد.
امر اول با قتل صفوی های مدعی به آسانی انجام شد ولی دومی :
نادر می دانست مردم به او از لحاظ آزاد کردن و زنده کردن ایران احترام می گذارند او در نوروز 1726 مجلسی از سران قبایل و نزاد ها و قومیتها و مذاهب و ادیان مختلف ایران به شمار 20هزار تن تشکیل داد و در مورد مذهب شیعه گفت:
مذهب تشیع مغایر نیاکان ماست و باید ترک شود. اما چون امام صادق امام راستین ماست ایرانیان می توانند در فروعات شرعیه از آن حضرت پیروی کنند...مردم از جشن برای حضرت علی چشم بپوشند و خلفای سه گانه را لعنت نکنند... هرکس این مقرارات را رعایت نکند منتظر بی مهری شاه باشد.
شاید اگر سلطان عثمانی با نادرشاه موافقت می کرد سرنوشت شیعه 12 امامی جور دیگری قلم می خورد ولی چنین نشد.
شیخ الاسلام عثمانی فتوا داد که این اعتقادات ایرانیان نیز (مثل تشیع) مخالف اسلام است و ریختن خون ایرانیان مشروع و خداپسندانه است.
این اقدامات نادر موجب درگیری او با ملایان شیعی ایران شد و تنی چند از آنان کشته شدند و بقیه دم فروبستند و سکوت کردند.
او ملایانی را که با او و مذهب جدیدش موافق بودند را بر سر امورات دینی کشور گذاشت.
شاه املاک اوقافی را از دست ملایان خارج کرد و به دولت داد تا هم از پشتوانه مال ملایان بکاهد و هم بر قدرت دولت و ارتش ایران بی افزاید.
بدین لحاظ تا زمان قتل نادر ملایان در ایران هیچ قدرت و شوکت و جلال نداشتند.
ص130
.....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر